Rozważanie różańcowe – Mateusz Dziadowicz OP

Bóg tak zaufał tej młodej Dziewczynie, że od Jej zgody uzależnił cały swój plan zbawienia. Nie zawiódł się. Teraz podobną ufność składa we mnie. Codziennie daje mi wybór. Codziennie Bóg uzależnia jakieś swoje działanie od mojego „tak”. Przygotował niesamowite dary i złożył je w moje ręce. Chce, żebym sam je przyjął i zaczął dawać innym, jak Maryja. A ja czekam, sam nie wiem na co. Mamo Jezusa i moja Mamo, wyproś mi odwagę codziennego mówienia Bogu „tak”.

Jezus zaraz po poczęciu posyła swoją Matkę w drogę do Elżbiety. Maryja idzie i posługuje potrzebującej, ale przede wszystkim niesie Tego, który począł się w Jej łonie. Jezus mnie też posyła. Mnie też nie pozwala zostać wygodnie w domu. On chce, żebym szedł i służył wszystkim, których postawi na mojej drodze. On pragnie dotrzeć do nich przeze mnie. Ale w domu jest tak miło, bezpiecznie, ciepło. Boję się z tego zrezygnować. Mamo, módl się dla mnie o siły potrzebne do opuszczenia swojego bezpiecznego, znanego miejsca i podjęcia trudnej drogi do drugiego człowieka.

Niełatwo jest, patrząc po ludzku, zrozumieć sens tego wydarzenia. Niełatwo zrozumieć, jak ważne jest to, co się dzieje w żłobie, na sianie, pośród bydła. Żaden człowiek nie wymyśliłby takiej scenerii dla narodzin Zbawiciela. Jednak wiara pozwoliła Maryi wznieść się ponad to, co zewnętrzne. Dlaczego ja tak często nie potrafię zobaczyć działania Boga w tym, co ubogie i niepozorne? Czemu tak bardzo pragnę spektakularności wiary? Matko, pokazuj mi zawsze, że prawdziwego Boga znajdę nie w pałacu Heroda, ale w betlejemskiej szopie.

Maryja ofiarowała Bogu swój największy skarb – Jezusa. W tym akcie zgodziła się na wszystko, cokolwiek będzie zgodne z Bożą wolą. Zaufała całkowicie, mimo iż to oznaczało, że jej duszę przeniknie miecz boleści. Ja jednak boję się zaufać. Boję się, że jeśli Bóg zażąda zbyt wiele, będzie się to wiązało z bólem, stratą. Mamo, proś dla mnie o taką wiarę, która pozwoli zaufać do końca, tak jak Ty zaufałaś.

Nawet Jej zdarzyło się zagubić Jezusa i nie wiedzieć, gdzie Go szukać. Ale szukała. Była w tym poszukiwaniu wytrwała i konsekwentna. Nie bała się zawrócić z drogi i opuścić bezpiecznej grupy pielgrzymów, z którą podążała. Wiedziała, że najważniejszą rzeczą w życiu jest odnalezienie Jezusa. Ja natomiast tak łatwo rezygnuję z poszukiwań. Nie chcę zejść z utartych ścieżek, aby szukać Pana. Mamo, ucz mnie wytrwałości w szukaniu Twojego Syna zawsze, ilekroć Go zagubię w swoim życiu.

Zarówno Maryja, jak i Jan Chrzciciel, wiedzieli, że do nich nie należy zajmowanie pierwszego miejsca, ale wskazywanie na Jezusa. „Trzeba, aby On wzrastał, a ja się umniejszał”. Tymczasem ja tak szybko o tym zapominam. Pragnę, żeby ludzie podziwiali moje sukcesy i płakali nad moimi klęskami. Nie wskazuję na Jezusa, ale na siebie. Pragnę być w centrum. Mamo, proś Twojego Syna, który jest lekarzem dusz, aby uleczył mnie z pychy i nauczył pokory.

Maryja potrafiła się modlić wytrwale. Nie zraziła jej ani pozorna błahość sprawy brakującego wina, ani pozorna niechęć Jezusa do spełnienia Jej prośby. Zaufała całkowicie i do końca, a Syn nie mógł Jej odmówić. Ja nie potrafię się tak modlić. Nie mam takiej odwagi i wytrwałości. Nie mam takiej wiary. Mamo, ucz mnie prawdziwej modlitwy, a kiedy nie potrafię się dobrze modlić, wypraszaj dla mnie łaski u Jezusa, tak jak je wyprosiłaś dla nowożeńców w Kanie Galilejskiej.

Matka współuczestniczy w misji Syna na sobie właściwy sposób – przez modlitwę i cichą obecność. Przez słuchanie, zachowywanie wszystkiego w swoim sercu i wierne wypełnianie słów Jezusa. Mamo, wskazuj mi, w jaki sposób mam realizować swój udział w zbawczym dziele Twojego Syna.

Jezus zabrał za sobą na górę trzech uczniów, żeby swoim przemienieniem przygotować ich na swoją mękę i śmierć. Maryi nie musiał pokazywać się w chwale. Jej wiara tego nie potrzebowała. A ja tak często chcę wcześniej wszystko zobaczyć, z góry wszystko wiedzieć. Mamo, ucz mnie zaufania wobec Twojego Syna.

Jezus zostawia dla nas swoje Ciało i swoją Krew – największy skarb chrześcijan. To ciało, które Maryja nosiła w swoim łonie, On zostawił dla nas jako pokarm. Mamo, nie pozwól mi nigdy zapomnieć o niewyobrażalnej wartości Eucharystii. Módl się do Syna, aby Jego Ciało zawsze umacniało mnie na drodze do zbawienia.

Jezus wie, co Go czeka, i czuje strach. Jest człowiekiem i boi się, tak jak ja często boję się wielu rzeczy. Ale Jego ten strach nie powstrzymuje przed pełnieniem woli Ojca. Zawierza całkowicie, pomimo lęku. Mamo, ucz mnie takiego oddania Bogu, żeby nic nie powstrzymało mnie przed pełnieniem Jego woli do końca.

Każda rana na ciele Jezusa odbija się także boleśnie na sercu Jego Matki. Jej cierpienie jest tym większe, że nie może w żaden sposób pomóc Synowi. Jednak mimo wszystko ufa Bogu i zawierza Mu całą swoją bezsilność i ból. Mamo, naucz mnie ufać i mieć nadzieję w Panu także w chwilach cierpienia i bezsilności. Niech nigdy nie zapomnę, że Boża miłość jest stale przy mnie.

Maryja widzi swojego cierpiącego Syna, jak znosi szyderstwa i kpiny. Widzi, jak On to potrafi przyjąć w milczeniu i zachować właściwą sobie godność mimo wszystko. Mamo, módl się za mnie do Syna, by żadna sytuacja w moim życiu nie odarła mnie z godności bycia dzieckiem Bożym i Twoim dzieckiem.

Ból, cierpienie i upokorzenie nie są w stanie powstrzymać Jezusa przed realizacją Bożego planu zbawienia. Podejmuje drogę krzyżową dla mnie. Na tej drodze spotyka Matkę, która w ciszy towarzyszy Mu do końca. Mamo, proszę, bądź także przy mnie w trudach i zmaganiach mojego życia. Pomóż mi dotrzeć do celu, którym jest Twój Syn.

Wydaje się, że wszystko się skończyło. Uczniowie uciekli, ciało Jezusa jest składane do grobu. Kamień zamyka wejście. Tylko Maryja ufa, że coś jeszcze może się zdarzyć w niedzielę rano… Mamo, ucz mnie, bym patrząc na krzyż, umiał widzieć perspektywę zmartwychwstania i zbawienia.

Jezus żyje. Objawia się w chwale, czyni znaki i cuda. Objawia się też i działa codziennie w moim życiu. A ja tak często nie umiem tego zauważyć, docenić. Nie potrafię się tym cieszyć. Mamo, naucz mnie żyć prawdziwą radością mającą swoje źródło w zmartwychwstaniu Twojego Syna.

Jezus wstępuje do Ojca, żeby przygotować mi miejsce. Nie opuszcza mnie, ale odchodzi, żeby być ze mną tym intensywniej. Lecz przed odejściem posyła mnie na krańce świata, żebym niósł Go wszystkim ludziom. Mamo, nie pozwól mi na bezczynność, ale dodaj siły moim nogom, bym dotarł wszędzie tam, dokąd Twój Syn zechce mnie posłać.

Duch Święty Pocieszyciel, który w dniu pięćdziesiątnicy zstąpił na apostołów i Maryję, został posłany przez Jezusa także do mnie. Mamo, ucz mnie całkowitej uległości wobec Ducha Świętego i nie pozwól mi nigdy zamknąć uszu na Jego wskazania.

Maryja została wzięta przez Jezusa do Jego królestwa. Teraz Matka czeka tam na mnie. Ja jednak nie podejmuję wystarczających starań, żeby tam dotrzeć. Mamo, prowadź mnie przez codzienne trudy mojej drogi życia, żebym po drugiej stronie mógł się zjednoczyć z Twoim Synem.

Bóg zechciał, aby Maryja troszczyła się o nas nie tylko jako nasza Matka, ale też jako Królowa. Ona nas kocha, otacza opieką, prowadzi i wyprasza dla nas łaski. Syn niczego Jej nie odmówi. Mamo, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę naszej śmierci. Amen.